Het volgende boek is af – een samenwerking met Julie VW, die 10 hoofdstukken insprak in een prachtige Vlaamse tongval. Dit keer een vertaling van Jane Austen’s “Sense and Sensibility”. De vertaling uit 1922 klinkt misschien wat ouderwets in onze oren (ik vind dat het origineel van Austen de tand des tijds beter doorstaan heeft). Maar ik kan Jane Austen’s verhalen niet weerstaan, in welke vorm dan ook.

Dit is Jane Austen’s eerste gepubliceerde roman, over twee zussen, Elinor en Marianne Dashwood – hun geluk en verdriet in de liefde en alle verwikkelingen van dien – vol van Austen’s gebruikelijke droge humor en ironische blik op de (toenmalige) maatschappij.

Het volgende audioboek is weer iets heel anders: Minnebrieven – door Multatuli. Dit was een suggestie van Jacques Lameriks (hartelijk dank!). Het werkt goed als luisterboek, volgens mij – ik hoop dat ik het goed tot zijn recht heb laten komen. Het was geen makkelijk boek om in te spreken, vanwege al de passie die er in zit, en Multatuli’s gebruikelijke eigenaardigheden. Maar erg indrukwekkend.

Op het eerste gezicht is Minnebrieven (gepubliceerd in 1861) een brievenroman, met als drie hoofdrolspelers Max en zijn vrouw Tine, en het jonge meisje Fancy, Max’ muze. Het is een vervolg op het 2 jaar daarvoor verschenen werk Max Havelaar, ook wat betreft de aanklacht tegen de wantoestanden in het toenmalige Nederlands-Indië. Multatuli springt opnieuw heen en weer tussen fictie en realiteit.

Willem Frederik Hermans noemt Minnebrieven “een van de grilligste, wildste boeken die de Nederlandse literatuur rijk is.” Volgens Multatuli zelf is het “een getrouwe spiegel van een maand aandoeningen en indrukken. Er bestaat geen boek dat waarder is”. En: “’t is alles! Poesie, sarcasme, politiek, wellust, scherpte, logica, godsdienst, alles.” (door Anna Simon)

Ik heb er dit keer voor gekozen om de voetnoten niet aan te duiden in de tekst zelf, maar alleen aan het eind van de delen, om de flow van de tekst niet te veel te onderbreken (zie het commentaar van archibald). Werkt dit beter? Helemaal ideaal zal het nooit zijn…

P.S. In juni ook nog een Engelstalige solo voltooid – heel wat anders, een luchtige detective: Malcolm Sage, detective geschreven door Herbert George Jenkins.

Vandaag af: Het testament van mevrouw De Tonnette, door Gerard Keller (1829-1899). Ik had nog nooit van het boek of de schrijver gehoord, maar kwam het tegen op DBNL. Ik krijg elke maand een herinneringsemail als de lijst nieuwe online teksten van DBNL beschikbaar is – en kan dan niet wachten om door de lijst te snuffelen. Zo krijgen oude werken weer nieuwe aandacht. Ik hoop dat ik daarin help door er vervolgens een luisterboek van te maken.

Dit boek is een luchtige romantische komedie tegen de achtergrond van een aantal kuuroorden in het Schwarzwald. Een extra lading kreeg het voor mij door te bedenken dat het 128 jaar geleden gepubliceerd is – nu komen alle verwikkelingen tussen de heren en dames vrij onschuldig over, maar dat zal in 1882 wel anders geweest zijn. De hoofdpersonen reizen veel per trein: dat was in 1882 denk ik ook wel modern en hip.

Het testament van mevrouw De Tonnette is een moderne romantische komedie – althans, modern voor het jaar 1882, waarin het verscheen.

Mevrouw De Tonnette is een rijke, ongetrouwde, oude dame. Zij maakt, in het geheim, een nieuw testament, waarin ze al haar geld nalaat aan een arm achternichtje, Lina Ochten. Er is wel een voorwaarde: Lina moet getrouwd zijn op het moment dat het testament in werking treedt.
De twee neven van de oude dame, de ijdele hoofdambtenaar Pieter Botwater en de flamboyante musicus Anasthase van Sterren, zijn er altijd van uit gegaan dat zij het fortuin samen zouden erven. Als ze bij toeval te weten komen van het nieuwe testament zijn ze woedend, en beramen ze ieder voor zich een plan. Lina Ochten, die van niets weet, is ondertussen voor een vakantie afgereisd naar het Zwarte Woud, met een stel kennissen. Pieter en Anasthase reizen haar in het geheim achterna, zonder dat ze het van elkaar weten, ieder vastberaden om Lina ten huwelijk te vragen.

Een nieuw luisterboek is af: de kleine zielen, van Louis Couperus. Ik had dit boek zelf niet eerder gelezen, maar het blijkt prachtig te zijn. Veel emotionele dialogen, ruzies enzovoort, dus nogal een uitdaging bij het inspreken. Zie de librivox pagina: http://librivox.org/de-kleine-zielen-van-louis-couperus/

De kleine zielen is het eerste gedeelte van de romancyclus De boeken der kleine zielen, die zich afspeelt in Den Haag.

Fragmenten uit een recensie ten tijde van de eerste druk (Elsevier, 1902): deze Haagse roman geeft van de Hagenaars een weinig lieflijke portrettengalerij. Toch geloven wij niet dat speciaal Haagse ondeugden en Haagse kleinzieligheden worden getekend in deze roman. Mensen van elders moeten typen herkennen. Voor niemand is dit echter een troost. Couperus toont zich in dit werk een meester in de kunst van karaktertekening. Al die mensen uit het boek leven, leven zo krachtig in ons, dat wij hun karakters onthouden, lang na de lectuur van het kostelijke werk dat ons inderdaad het kleine geeft, maar uitgebeeld door een kunstenaar van grote begaafdheid.

In de deftige familie Van Lowe is wat gebeurd. Och, och! zo wat vreselijks is gebeurd in die nette familie! Constance was getrouwd met een minister-resident aan het Italiaanse hof, maar zij wordt intiem met zijn secretaris, baron Van der Welcke. Constance wordt betrapt door haar man en een scheiding volgt. Van der Welcke biedt Constance op last van zijn rechtzinnige ouders zijn hand aan, hoewel hij Constance niet meer lief heeft, en die wordt aanvaard. Dat was veertien jaar geleden. Zij zijn daarna als bannelingen in het buitenland gebleven. Nu keren ze terug naar Den Haag, voor hun zoon, en omdat Constance heimwee heeft naar haar familie. Couperus laat ons zien hoe Constance en haar man door alle familieleden worden ontvangen, doet ons weten wat zij van hen denken, wat er achter hun rug al zo wordt gekletst. Couperus’ nieuwe werk is zeker te rangschikken onder zijn beste karakterromans.

(Voor de samenvatting heb ik een stuk uit een contemporaine recensie uit Elsevier bewerkt – zowel omdat ik dat leuk vind, zo’n recensie van toen het boek net verschenen was, als omdat ik zelf niet echt in een creatieve bui was om iets origineels te schrijven.)

Vorige week hebben we weer een Nederlands groepsproject afgerond: een aantal verhalen van Sherlock Holmes, in een Nederlandse vertaling – Julie VW was de boekcoordinator, de CD cover is gemaakt door Bart de Leeuw. Ga naar: http://librivox.org/sherlock-holmes-verhalen-van-by-sir-arthur-conan-doyle/

Wie kent niet minstens 1 regel uit de gedichtjes van Hieronymus van Alphen? Nu zijn ze ook te beluisteren bij Librivox. Met z’n vieren hebben we ze allemaal ingesproken.

‘Jantje zag eens pruimen hangen, o! als eieren zo groot, ’t Scheen, dat Jantje zou gaan plukken, schoon zijn vader ’t hem verbood.’
‘Daar alleen kan liefde woonen, daar alleen is ’t leven zoet, Waar men, blij en ongedwongen, voor elkander alles doet.’
Twee citaten uit Proeve van Kleine Gedigten voor Kinderen. Van Alphen schreef voor zijn zonen drie dichtbundels (‘Ziedaar, lieve wigtjes! Een bundel gedigtjes’) en gaf ze aanvankelijk anoniem uit. Deze bundels werden een groot succes, zijn tientallen malen herdrukt en zijn vertaald in het Frans, Duits, Engels, Fries en Maleis.

Gelezen door: Bianca Kramer, Bart de Leeuw, Anna Simon en Peter Zinn.

Link: http://librivox.org/kleine-gedigten-voor-kinderen-by-mr-hieronymus-van-alphen/

Finished an English-language solo recording today: Looking backward: 2000-1887 by Edward Bellamy. A hopeful book on what Bellamy thought the future should / could / would be like. We can judge how much of it did come true by the year 2000. From the summary on the Librivox catalogue page:

Looking Backward: 2000-1887 is a utopian novel by Edward Bellamy, first published in 1888. It was the third largest bestseller of its time, after Uncle Tom’s Cabin and Ben-Hur: A Tale of the Christ.

The book tells the story of Julian West, a young American who, towards the end of the 19th century, falls into a deep, hypnosis-induced sleep and wakes up more than a century later. He finds himself in the same location (Boston, Massachusetts) but in a totally changed world: It is the year 2000 and, while he was sleeping, the U.S.A. has been transformed into a socialist utopia. This book outlines Bellamy’s complex thoughts about improving the future, and is an indictment of industrial capitalism. (Summary adapted from Wikipedia)