Het volgende audioboek is weer iets heel anders: Minnebrieven – door Multatuli. Dit was een suggestie van Jacques Lameriks (hartelijk dank!). Het werkt goed als luisterboek, volgens mij – ik hoop dat ik het goed tot zijn recht heb laten komen. Het was geen makkelijk boek om in te spreken, vanwege al de passie die er in zit, en Multatuli’s gebruikelijke eigenaardigheden. Maar erg indrukwekkend.

Op het eerste gezicht is Minnebrieven (gepubliceerd in 1861) een brievenroman, met als drie hoofdrolspelers Max en zijn vrouw Tine, en het jonge meisje Fancy, Max’ muze. Het is een vervolg op het 2 jaar daarvoor verschenen werk Max Havelaar, ook wat betreft de aanklacht tegen de wantoestanden in het toenmalige Nederlands-Indië. Multatuli springt opnieuw heen en weer tussen fictie en realiteit.

Willem Frederik Hermans noemt Minnebrieven “een van de grilligste, wildste boeken die de Nederlandse literatuur rijk is.” Volgens Multatuli zelf is het “een getrouwe spiegel van een maand aandoeningen en indrukken. Er bestaat geen boek dat waarder is”. En: “’t is alles! Poesie, sarcasme, politiek, wellust, scherpte, logica, godsdienst, alles.” (door Anna Simon)

Ik heb er dit keer voor gekozen om de voetnoten niet aan te duiden in de tekst zelf, maar alleen aan het eind van de delen, om de flow van de tekst niet te veel te onderbreken (zie het commentaar van archibald). Werkt dit beter? Helemaal ideaal zal het nooit zijn…

P.S. In juni ook nog een Engelstalige solo voltooid – heel wat anders, een luchtige detective: Malcolm Sage, detective geschreven door Herbert George Jenkins.