Slordig beheer (1941) wordt wel een ‚autobiografische novelle’ genoemd. In het begin van het boek zegt één van de vrouwen in Jan Campert’s leven tegen hem dat hij ‚een te slordig hart’ heeft. „Ik hoor altijd alleen maar verhalen over vrouwen en jou, zei Lucie, ik hoor zelden iets over je werk.” De schrijver moet dat beamen: „Ik hèb een slordig beheer over mijn hart gevoerd…”
In de loop van het boek komt, bijna terloops, de uitbraak van de oorlog op het toneel. Campert beschrijft zijn eerste reacties daarop. „Met elke vezel ben ik verbonden aan dit volk. Elke siddering die eroverheen vlaagt voel ik. Ik kàn mij daaraan niet onttrekken.”

Jan Campert is het meest bekend geworden door zijn verzetsgedicht „De achttien dooden”. Hij werd in 1942 opgepakt vanwege zijn activiteiten in het verzet, en stierf in 1943 in het concentratiekamp Neuengamme.

Een groter contrast dan tussen dit werk en mijn vorige voltooide luisterboek is moeilijk te verzinnen. Met een duur van minder dan 2 uur is het ook één van de kortste solo-projecten die ik ooit gemaakt heb. Deze is weer ingesproken voor Legamus, in plaats van Librivox, omdat het na 1923 gepubliceerd is.

Met dank aan Julia voor het catalogiseren en het maken van de cover, en dank aan Herman voor het ‘proefluisteren’.

Link naar het luisterboek.